ชีวิตติสท์ๆวิธีคิดแบบ เจ มณฑล

แล้วมีเกณฑ์ในการเลือกงานอย่างไร 
       "อยู่ที่ความพอใจของเราด้วย เพราะการทำงานเราก็เสี่ยงตลอด เพราะเราไม่รู้ว่างานจะออกมาเป็นยังไง การทำหนัง ไม่ใช่ผลงานของคนคนเดียว ทีมงานแต่ละเรื่องไม่เหมือนกัน คนลงทุนก็ไม่เหมือน เราก็ต้องเลือกบ้าง"

กลัวคนจะมองว่าเราเรื่องเยอะหรือเปล่า
          เพราะไม่ว่าง เราทำงานเยอะกว่าคนอื่น

เลือกแบบนี้ คนเลยมองว่าเป็นเพราะโลกส่วนตัวสูง ติสท์หรือเปล่า
            มันก็มีส่วน แต่ที่เลือก เพราะคิวไม่ว่าง ไม่ใช่ว่าวันนี้ผมตื่นมา ขี้เกียจไปถ่ายหนัง ไม่ว่างครับ ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าผมรับงานต้องดูเรื่องคิว เรื่องงาน เราก็เลือกอยู่แล้ว เราพยายามคอนโทรลงาน ถ้าเรางานเยอะ รับไปแล้ว จะทำได้ดีหรือเปล่า ไม่ใช่ว่ามาดูว่าภาพลักษณ์จะเป็นยังไงไม่สำคัญ เพราะว่าผมมองวงการนี้เป็นอะไรที่เล็กอยู่แล้ว เราไม่จำเป็นต้องรักษาภาพลักษณ์ เพราะเรามีงานที่ต่างประเทศ  งานดนตรีของเรา ที่พรีเซ็นต์ตัวเรา จริงๆ งานทุกอย่างก็เป็นงานบันเทิง คนก็คงจะเลือกที่จะชอบเราในแบบไหน บางคนชอบเราเล่นหนัง บางคนชอบเราทำงานเพลง

การไปๆ มาๆ ต่างประเทศ อีกทั้งมีคนใหม่ๆ แจ้งเกิดเยอะ กลัวชื่อเสียงจะถูกกลืนไหม
 เราไม่มองว่าที่นี่เราจะต้องมีชื่อเสียงโด่งดังมาก เราถึงพยายามไปทำงานที่ต่างประเทศ เพราะแฟนที่โน่นก็จะเป็นอีกแบบ

แต่ยังไม่ทิ้งงานในเมืองไทย
 ไม่ทิ้ง ถ้าพูดถึงจำนวนแฟนที่นี่มีเยอะกว่า เราอาจจะยังมีวิธีทำอะไรที่เขาชอบ เราคิดว่าสักวันวงการอาจจะเปลี่ยนไป  ตอนนี้วงการยังไม่เปลี่ยน  แต่ถ้ามันเปลี่ยน เราก็ต้องปรับไปตามสิ่งที่มันเปลี่ยน

ค่อนข้างอยู่วงการมานานเหมือนกัน
 22 ปี สนุกมาก มันกลายเป็นงานของเรา ถ้าเราไม่เข้ามาตั้งแต่เด็ก เราคงไปเรียนทางด้านอื่น คงไปทำงานด้านอื่น แต่ในเมื่อเราทำมาตั้งแต่เด็ก เราเลยเลือกทำอาชีพนี้ อย่างที่บอก ว่าทำไมเราไม่ไปต่างประเทศเลย แต่เราเลือกที่จะทำอยู่ที่นี่ เราทิ้งไม่ได้ ยังรักงานตรงนี้