จีจ้า หวังโกอินเตอร์เทียบชั้น จา-พนม

ถ้าจะพูดถึงนักแสดงบู๊อันดับต้นๆ ของเมืองไทย เราคงต้องยกตำแหน่งนี้ให้ “จา-พนม ยีรัมย์” แต่ ณ ปัจจุบันนี้มีนักแสดงหญิงที่กำลังถูกจับตามองอย่างมาก ในฐานะนักแสดงบู๊ฝ่ายหญิง นั่นก็คือ “จีจ้า ญาณิน” สาวน้อยที่แจ้งเกิดอย่างเต็มความภาคภูมิกับภาพยนตร์เรื่อง ‘ช็อคโกแลต’ 

 หลายคนได้ชมกันไปแล้ว พร้อมๆ กับทึ่งในความสามารถของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ ‘อินฟราเรดซูม’ ฉบับนี้ภูมิใจนำเสนอเรื่องราวความเป็นไปของเธออีกครั้ง เผื่อใครที่ยังไม่เคยได้สัมผัส จะได้รับรู้กันอีกครั้ง

พูดถึงหนังเรื่องแรกในชีวิต ?
 
“สมบุกสมบันมาก มากถึงมากที่สุด คือ มันเป็นหนังเรื่องแรก แล้วเจอแอ็คชั่นเลย เหมือนเจองานหินเลย ต้องมีการฝึกฝนเพิ่ม ฝึกมวย ยิมนาสติก พลอง กระบี่กระบองอะไรแบบนี้ พื้นฐานเป็นแค่เทควันโดค่ะ นอกนั้นต้องเริ่มเข้ามาฝึกใหม่”
 
ฝึกยังไงบ้าง ?
 
“ตอนแรกต้องเข้าไปเก็บตัว พี่ๆ จะจัดตารางฝึกให้ ตอนแรกฝึกมวยก่อน แล้วไม่ใช่ว่า ฝึกมวยอย่างเดียว คือ ฝึกแล้วต้องรู้ลึกรู้จริงเลย มวยไทยโบราณตั้งแต่พื้นฐานเลยว่า ย่างสามขุมเป็นยังไง ก้าวยังไง กำหมัดชกต่อยเตะยังไง คือ ฝึกพื้นฐานทั้งหมด พอมวยฝึกอยู่ตัวซักพัก ก็จะเริ่มแทรกตาราง คือ ฝึกยิมนาสติก มวยนี่อยู่มาสามอาทิตย์ ยิมนาสติกเริ่มเข้ามา จะแบ่งเป็นเช้าฝึกมวย บ่ายยิมนาสติก แล้วทุกอย่างเริ่มขึ้นท่ายากไปเรื่อยๆ พอทุกอย่างเริ่มอยู่ตัวก็จับทุกอย่างมาผสมกัน ออกมาเป็นคิวบู้ ออกมาเป็นแอ็คชั่นที่เป็นแอ็คชั่นดีไซน์ แล้วก็เริ่มทำเวิร์คชอบถ่ายหนัง”

 



รวมเวลาทั้งหมด ?
 

“ก่อนถ่ายก็สองปีกว่าๆ ช่วงถ่ายไปด้วย ถ้ามีเวลาก็ต้องซ้อมด้วย”

เป็นผู้หญิงมาเตะต่อยแบบนี้ คิดว่าหนักมั้ย ?
 
“หนักค่ะ มันหนัก แต่ไม่มีอะไรหนักเกินความสามารถของมนุษย์เรา ถ้ามีความตั้งใจ และ ความพยายาม”

ตอนที่ถ่ายทำ มีวิธีการเซฟตัวเองยังไง ?
 
“ทุกอย่างมีการเซฟอยู่แล้ว สมมุติว่าเราเล่นศอก มันไม่ได้กันที่เรา แต่มันต้องกันคนอื่นด้วย แอ็คชั่นไม่ได้ถ่ายฉากหนึ่งผ่าน หรือ เทคเดียวผ่าน บางทีถ่ายเป็นสิบเทค ถ้าคนโดนฟันศอกแล้วฟันอยู่อย่างนั้นเขาตาย แน่ เราก็ไม่รู้จะถ่ายต่อกันยังไง เพราะฉะนั้น คือ ช่วยกัน เซฟเขาเซฟเรา”

 



แต่ก็ยังมีพลาด ?
 

“ก็จะมีเตะหน้าแข้งเขียวบวมบ้าง ข้อเท้าพลิก ข้อเท้าบวม กระจกบาดขา โดนถีบหน้าปากแตกบ้าง แต่ที่หนักสุดๆ เลยคือ โดนถีบเข้าที่ลูกตา คือ มันเป็นซีนกลางคืน ประจวบว่า จ้า เป็นผู้หญิงแล้วมันมีรอบเดือน ไม่รู้ตัวว่า มันเหนื่อยมาก เหนื่อยจัดๆ แล้วนึกว่า แค่ง่วง ถ่ายๆ อยู่แล้วง่วงหลับในลืมตาขึ้นมาอีกที คือ เท้าเข้าหน้าแล้ว ลืมตาไม่ขึ้น ถ้าหลบช้ากว่านี้มีสิทธิ์ตาบอด หยุดถ่ายทำเกือบอาทิตย์เพื่อรักษาแผลด้วย”

แล้วแบบที่เราพลาดไปโดนคนอื่น ?
 
“มีเยอะเลยค่ะ ส่งโรงพยาบาลกันเลยก็มี เหมือนแบบว่า มึน คือ เขาไม่มีสติไปเลย ตาลอยไปเลยก็มี ตอนนี้ คือ เราไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมาก จะมีพยาบาลมารออยู่แล้ว มีอยู่วันเรียกรถพยาบาลไม่ได้ เรียกปอเต๊กตึ๊งมาแทน วันนั้นเป็นวันที่ถ่ายแอ็คชั่น ใกล้จบแล้ว ยากมากเลย แต่ไม่รู้ว่าทำไมไม่มีใครเป็นอะไรเลย รู้สึกว่าระวังตัวกันดีมาก ไม่มีใครเจ็บเลยวันนี้ ไม่รู้จะเรียกรถมาทำไม (หัวเราะ)”

“ตอนแรกๆ ที่ถ่ายจะใจอ่อนมาก กลัวเขาเจ็บ กลัวเขาเป็นอะไร แล้วก็จะหลายเทค ยิ่งกลัวเจ็บก็ยิ่งหลายเทค หลังๆรู้สึกว่า เล่นให้เจ็บทีเดียวจะดีกว่ามาเจ็บหลายๆที หลังๆ เริ่มชิน เริ่มได้ ไม่เกร็งเท่าไหร่ แต่กว่าจะปรับได้ก็เกือบท้ายเรื่องแล้วค่ะ”

ตอนตัดสินใจเล่นเรื่องนี้ ที่บ้านช่วยตัดสินใจมั้ย ?

“ที่บ้านไม่ว่ายังไง เพราะเขาเลี้ยงแบบให้ จ้า ตัดสินใจเองค่ะ”

เป็นห่วงบ้างหรือเปล่า

“ห่วง แต่จะให้คำแนะนำ และ คำปรึกษามากกว่า เมื่อรู้สึกแย่เขาจะปลอบใจมากกว่า อยู่กันเหมือนเพื่อน”

 



หนังเรื่องนี้ ท้าทายความสามารถเราตรงไหน ?
 

“ยากตรงที่ จ้า เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ซึ่งเป็นข้อด้อยที่ จ้า ไม่พอใจในตัวเอง อยากตัวใหญ่กว่านี้ แต่มีวิธีแก้ในการเข้าปะทะกับผู้ชายตัวใหญ่ ใช้ความคล่องแคล่ว เราเป็นตัวหลบหลีก อีกอย่างที่เป็นปัญหาของ จ้า คือความสูง เป็นคนกลัวความสูง แต่ต้องไปถ่ายบนตึกสูง 14 เมตร จากพื้น แล้วให้ออกไปยืนบนระเบียง กลัวมากไปยืนวันแรกตัวแข็งทื่อ”
 
“พี่เขาบอกให้เดินไปเดินมา และให้เริ่มจากท่าเบาๆ และค่อยๆ ผาดโผนขึ้น ต้องสู้กับสตั้นอยู่ตรงนั้น ตรงริมตึก แต่ว่าเรามีเซฟตี้นะคะ คือ ต้องติดสลิงไว้เส้นหนึ่ง แค่กันตกอย่างเดียว วันถ่ายจริง กลัวเหมือนเดิม แต่รู้สึกมั่นใจมากขึ้น เพราะเราได้เหยียบพื้นตรงนี้ทุกวันๆ กระโดดเกาะป้าย กระโดดไปฝั่งโน้นฝั่งนี้”

หนังขายต่างประเทศได้ด้วย ?
 

“ขายแล้วค่ะ ประมาณสองปีแล้ว นำตัวอย่างไปขายมาเรียบร้อยแล้ว”

จะได้โกอินเตอร์แล้ว ?
 

“ดีใจนะ มันตื้นตันใจ คือ มันเป็นเวลาสี่ปีที่ไม่มีอะไรเลย เป็นผู้หญิงธรรมดา แล้วซ้อมทุกวัน ดูคนโน้นคนนี้ ดูเพื่อนๆ นักแสดงที่ผลงานออกมาเรียบร้อยแล้ว พอตอนนี้มีผลงานเราเอง มันไม่มีคำพูดอะไร มันเกินคำว่าดีใจไปแล้ว”

 



ในเรื่องนอกจากจะบู๊แล้ว ยังมีซีนอารมณ์ ?
 
“ซีนอารมณ์ต้องเป็นดรามาแอ็คชั่นเลย ต้องเป็นเด็กออทิสติกที่แอ็คชั่นได้ และเป็นเด็กออทิสติกที่ดราม่าด้วย เลยต้องดรามาแบบออทิสติก (หัวเราะ)”

มีเคล็ดลับในการบีบน้ำตายังไง ?
 

“คือคิดจริงๆ เลย บทมันเศร้า สมมุติแม่โดนอุบัติเหตุอะไรแบบนี้ คิดอย่างนั้นจริงๆไปเลย คิดไปอย่างนั้น คิดวนไปวนมา ดูจากชุดเรา ดูองค์ประกอบของฉากด้วย บรรยากาศสภาพแวดล้อมมันพาไปเอง ทุกๆอย่างมันจะไปเอง คิดคล้อยตามไป พยายามอย่าหลุดจากตรงนั้นก็พอ”

เสียงตอบรับ ?
 

“แรกๆ ไปยืนหน้าโรง ไปแอบฟังคนดูว่า เขาจะพูดว่าอย่างไร บางคนก็บอกเว่อร์ (หัวเราะ) อยากจะสะกิดเขาแล้วบอกว่า เล่นเองจริงๆ นะ ไม่เป็นไร คือ เราต้องทำใจแต่แรกอยู่แล้วว่า มันมีทั้งดี และ ไม่ดี อย่างที่พี่ๆ บอกว่า มันต้องมีทั้งข่าวดี และ ไม่ดีอยู่แล้ว คือ ทำใจเผื่อแล้วไม่เป็นไร จ้า ทำเต็มที่ของ จ้า แล้ว”

 



คิดยังไงกับคำว่า ‘จา ในเวอร์ชั่นผู้หญิง’ ?
 

“พี่จา เป็นขั้นปรมาจารย์ คือ จ้า ไม่ได้เป็นขั้นพี่จา เขาฝึกมาตั้งแต่แปดขวบ แต่ จ้า มาฝึกตอนสิบเก้ามีความโตเป็นสาว เลยรู้สึกว่า พี่จา เป็นอาจารย์คนหนึ่งของ จ้า เหมือนกัน ในความคิด จ้า คือ นับถือ แต่ว่าอย่าเปรียบเทียบกันเลย จ้า เป็นผู้หญิงแล้วพี่เขาเป็นผู้ชายด้วย”

ชีวิตจริงมีบู้บ้างหรือเปล่า ?
 

“อยู่มหาวิทยาลัยก็นั่งอยู่กับเพื่อน และส่วนมากเพื่อนจะเป็นผู้ชาย ไม่ค่อยต่อยตีกับใครเลยนะชีวิตจริง เรียบๆเนิบๆ ชิวิต เสาร์ – อาทิตย์เป็นยังไง คือ ไปช็อปปิ้ง ทานข้าวกับเพื่อน เป็นผู้หญิงเลยจริงๆ”

บู้ขนาดนี้ หนุ่มๆ เข้ามาหาบ้างมั้ย ?
 

“เข้ามาเถอะ จ้า ไม่ว่าหรอก (หัวเราะ) ไม่ค่อยมี หรือว่า ตอนแต่งหน้า กับ ไม่แต่งหน้าไม่เหมือนกัน”

 



ในจอบู๊ ตัวจริง ?
 

“หวานค่ะ แต่ไม่ได้หวานเป็นลูกไม้ เป็นผู้หญิงปกติ ไม่ได้หวือหวา”

คงไม่มีใครกล้าเข้ามาแล้ว

“จ้าว่า เขาคงแยกแยะได้ หนังเป็นหนัง ชีวิตจริงเป็นชีวิตจริง”

เคยคิดมั้ย ทำไมไม่มีหนุ่มๆ เข้ามา ?
 

“คิด ทำไมจะไม่คิด ถามเพื่อนก็ยังถามเลย ไม่ดีตรงไหนเนี่ย ทำไมแบบว่า ผู้หญิงบางคนแฟนเขาหล่อมากเลยนะ ไปเจอกันยังไงเนี่ย หรือ สุดท้ายแล้วเป็นเพราะเราไม่มีเวลาหรือเปล่า แม่ยังบอกเลย ทอดสะพานไม่เป็นหรือเปล่าลูก (หัวเราะ)”

 



แม่สอนเรื่องนี้ด้วย ?
 

“แม่ถามแบบจะแซวๆ ส่วนมากแม่ก็เหมือนเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว แนวห้าวๆ วัยรุ่นๆ เขาถามจะมีแฟนมั้ยเนี่ย เมื่อไหร่จะมีแฟน ก็บอกว่า ผู้ชายไม่ได้หาได้ตามเซเว่นฯ นะ แม่ก็จะมีแซวๆ บ้าง”

สเป็คเป็นยังไง ?

“จ้า ชอบผู้ชายเรียบร้อย ขยัน เป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ ดูแลเอาใจใส่ได้ คือ เอาแบบเดินด้วยกันได้ เพราะ จ้าก็ไม่ได้แบบเลิศเลอ บอกไม่ได้หรอก ของแบบนี้มันต้องคุยกัน”

นอกจากความสามารถจะเป็นเลิศแล้ว ยังเป็นกันเองกับทุกๆ คน แบบนี้ ฟันธงได้เลย อนาคตไกลแน่ๆ


ขอขอบคุณภาพจาก

momojungmultiply



เครดิต :
ขอขอบคุณเนื้อหาข่าว คุณภาพดี โดย: นิตยสารทีวีอินไซต์

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์