สมาธิสั้นเป็นอุปสรรค โฟร์ โอดงานหนังยาก

บทของโฟร์จะแค่เป็นคนเล่าเรื่องเท่านั้น คาแร็คเตอร์ของหนูเล็ก ก็จะเป็นคนห้าว ๆ ซ่า ๆ

ชอบปีนเกลียวเล็ก ๆ ถามว่าคล้ายกับตัวโฟร์มั้ย ก็มีส่วนคล้ายกันตรงที่เป็นคนพูดจาธรรมดา สไตล์แบบห้วน ๆ กับการเล่นหนังครั้งแรก โฟร์รู้สึกว่างานหนังเป็นอะไรที่ยากมาก เราเคยเล่นละครมาก็จริง การเล่นละครมันจะเน้นแอ๊คติ้งแบบเว่อร์ ๆ แต่หนังจะเป็นแบบนั้นไม่ได้ ต้องแสดงออกมาให้ดูเป็นธรรมชาติมากที่สุด

ครั้งแรกที่แสดงจำได้ว่าตัวเองใส่แอ๊คติ้งแบบละครเข้าไปเลย

พี่เรียวก็บอกว่าให้ลดสีหน้าท่าทางลงมา เพราะมันดูไม่สมจริง เนื่องจากโฟร์ติดท่าทางจากการแสดงคอนเสิร์ต ชอบออกมือออกไม้ตลอดเวลา  ก็ต้องปรับตัวกันเยอะมากพอสมควร นอกจากนี้ก่อนถ่ายทางทีมงานก็ส่งให้โฟร์ไปเรียนแอ๊คติ้งประมาณ 30 ช.ม. เพราะโฟร์มีปัญหาเรื่องสมาธิสั้น

โฟร์เป็นคนจำบทแม่น แต่บังเอิญว่า พี่เรียวอยากให้เราแสดงออกมาแบบเน้นสด

เล่นโดยใช้ความเข้าใจ ซึ่งช่วงแรก ๆ โฟร์ไม่รู้ก็ท่องบทมาใหญ่ กะว่าถ้าพี่ ๆ นักแสดงพูดจบประโยคนี้ เราก็ต่อทันที แต่ทีนี้พี่ ๆ นักแสดงอย่าง พี่จิ๊ก-เนาวรัตน์ ยุกตะนันท์ และ พี่กิ๊ก-เกียรติ กิจเจริญ แสดงแบบสด ๆ หมด พูดออกมาไม่เหมือนบท โฟร์เลยไม่รู้จะไปต่อยังไง

มันไม่เหมือนกับที่เราท่องจำมาเลย ผู้กำกับ พี่เรียว เลยรู้ปัญหา

ก็เลยบอกว่าให้โฟร์ทำความเข้าใจกับบทคร่าว ๆ ไม่ต้องตามบทเป๊ะ ๆ ตรงนี้เลยทำให้โฟร์รู้ซึ้งเลยว่า งานหนังยากกว่าละครเยอะ ที่สำคัญคือ ถ่ายทำโดยใช้กล้องตัวเดียว กว่าจะได้แต่ละฉาก ต้องเล่นไม่รู้กี่รอบยอมรับเลยว่าเหนื่อยมากค่ะ”.