วิจารณ์สนั่นเน็ต! ฉากไหนบ้าง? รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ที่คนญี่ปุ่น ดูแล้ว ฮากร๊ากก!!

 แม้จะได้ชื่อว่าเป็น ละคร ฟอร์มยักษ์ ฉลอง 35 ปี ของ บริษัท maker group  แถมได้ พระ - นาง แถวหน้าเคมีกระจาย  อย่าง มาริโอ้ และ  แต้ว ณฐพร   มาจับคู่กัน แต่ 'รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน' 1 ใน ซีรี่ส์ The Rising Sun  ก็โดน วิจารณ์ยับว่าเป็น ละคร ที่มีเรื่องราว แบบ ญี่ปุ่น ที่ คนญี่ปุ่น ดูแล้ว คงขำกร๊ากกก! เพราะมันช่างดูเฟค ซะเหลือเกิน 

โดยบรรดา ชาวออนไน์ จาก เวบไซต์ pantip.com ได้ รวบรวมฉาก ฮาๆในละครเรื่องนี้ (ในสายตาคนญี่ปุ่นจริงๆ) มาให้ได้ดูกัน ได้ดังนี้

วิธีใส่ชุดยูกาตะของชายกับหญิงจะไม่เหมือนกันค่ะ ของชายจะผูกง่ายกว่า คนญี่ปุ่นบอกว่า ผู้ชายที่ใส่ชุดยูกาตะสวย จะเป็นผู้ชายที่อ้วน ลงพุงหน่อยๆ ใส่แล้วจะดูภูมิฐาน ตำแหน่งของโอบิ ก็ให้รัดตรงใต้พุงนี่แหละค่ะ เพราะฉะนั้น เวลาผูกโอบิ จะไม่ผูกที่เอว แต่ให้ผูกด้านล่างลงมานิดหน่อย ซึ่งตรงนี้ ต่างกับของผู้หญิง ที่ต้องพันบริเวณเอว ให้ขอบโอบิด้านบนสูงขึ้นมาเกือบใต้อก 

ฉากพระเอกแอบเอาดาวกระดาษให้นางเอก แหม่....ใครดูก็ต้องอมยิ้ม ช่างมุ้งมิ้งจริงๆ แต่ตั้งแต่อยู่ญี่ปุ่นมา ดิฉันยังไม่เคยเห็นคนญี่ปุ่นพับดาวกระดาษแบบที่เมืองไทยฮิตๆกันเลยค่ะ และเขาไม่มีธรรมเนียมพับดาวกระดาษใส่ขวดโหลด้วย....แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ประเด็นหลักที่ดิฉันจะกล่าวถึงครั้งนี้

ซากุระเป็นดอกไม้ที่บอบบางมาก ลมพัดทีกลีบดอกจะปลิวกระจัดกระจาย ใครที่ไม่เคยเห็นซากุระ จะนึกว่าดอกซากุระต้องสีชมพูสวยๆ เหมือนสีนมเย็นแน่เลย ค่ะ...แพ็คเกจจิ้งของดินสอสีตราซากุระกับอาหารปลาตราซากุระหลอกให้เราจินตนาการไปแบบนั้น ที่จริงแล้ว ดอกซากุระส่วนใหญ่จะมีสีชมพูจางมากจนเกือบเป็นสีขาวค่ะ (ยกเว้นซากุระกลีบซ้อนที่จะสีชมพูเข้มแบบทิชชู่ราคาถูกตามร้านอาหาร..อืม เปรียบเทียบได้อุบาทว์มาก แต่คงเห็นภาพกันนะคะ) 

4. รู้ไหมว่าใครใหญ่

คำตอบคือ ที่นั่งค่ะ คนญี่ปุ่นจะมีการกำหนดตำแหน่งที่นั่งของคนค่ะ ที่นั่งซึ่งผู้อาวุโสหรือแขกหรือคนที่มีตำแหน่งทางสังคมสูงกว่าควรนั่ง เรียกว่า “Kamiza (上座)” และที่นั่งของคนที่ตำแหน่งต่ำกว่า เรียกว่า “Shimoza (下座)” ค่ะ

ตำแหน่ง Kamiza ถ้าดูง่ายๆ จะเป็นตำแหน่งที่ไกลจากประตูมากที่สุด หากด้านหลังมีฉากกั้นแบบญี่ปุ่น หรือภาพวาด ภาพสีน้ำแขวน ที่นั่ง Kamiza คือที่นั่งที่อยู่ตรงหน้าภาพนั้น จากภาพด้านบน Kamiza คือ ตำแหน่งที่ณเดชน์นั่งค่ะ ทว่า...จากบริบทของละคร มาริโอ้เป็นหัวหน้าบ้าน อายุและตำแหน่งก็สูงกว่าณเดชน์ เพราะฉะนั้น มาริโอ้ควรนั่งข้างณเดชน์

หากเราย้ายมาริโอ้ไปอีกฝั่ง แต้ว ซึ่งเป็นภรรยา ก็ต้องย้ายไปนั่งตามด้วย ซึ่งตรงนี้ก็ต้องระวัง เนื่องจากภรรยาสถานะด้อยกว่าสามี หรือต้องคอยวิ่งไปมาในครัวเพื่อหยิบโน่นหยิบนี่ นางจึงควรนั่งฝั่งที่ใกล้ประตูค่ะ เพราะฉะนั้น ถ้าจะเปลี่ยนฉากนี้ให้เป็นแบบญี่ปุ่นจริงๆ ก็ควรเป็นแบบภาพด้านล่างนี้!

ขออภัยในความสวยงามเกินไปของภาพตัดแปะนะคะ ... ดิฉันใช้ Photoshop ไม่เป็น ใช้โปรแกรม Paint โง่ๆ ทำแทน อยากเอาฉากสีทองหลังณเดชน์ออก ก็ทำไม่เป็นโปรดใช้จินตนาการกันก็แล้วกันนะคะ

หลายคนดูละครเรื่องนี้แล้วก็ปลื้มใบหน้าอันน่ารักของน้องแต้ว บางคนคอยสังเกตชุดน่ารักๆที่น้องแต้วใส่ แต่พอดูฉากนี้ ดิฉันไม่มองหน้า ไม่มองชุดน้องแต้วอีกต่อไป มันมีจุดประหลาดมากในสายตาดิฉันซ่อนอยู่ในภาพนี้ค่ะ

กล่าวคือ...น้องแต้วเดินเท้าเปล่าในบ้าน! เพื่อนๆอาจคิดว่า แล้วมันแปลกตรงไหน ตูก็ทำอยู่ เย็นเท้าดี เอิ่ม...คือ ปกติ คนญี่ปุ่นจะใส่สลิปเปอร์เดินในบ้านค่ะ ถ้าคุณเคยไปบ้านคนญี่ปุ่น คุณจะพบว่า อันดับแรกที่เขาจะทำให้คุณคือ หยิบสลิปเปอร์มาวางเตรียมไว้ให้ตรงประตูค่ะ แถมสลิปเปอร์ก็จะมีแยกเป็นของแขกกับของคนในบ้าน แยกเป็นสลิปเปอร์ฤดูร้อนซึ่งจะบางกว่า กับสลิปเปอร์ฤดูอื่นๆ ซึ่งจะหนากว่า 

1. เท้าจะได้ไม่เย็นเกินไป ไม่หนาวเท้า 

2. ความเรียบร้อย แสดงถึงน้ำใจและความเอาใจใส่ของเจ้าบ้านค่ะ 

6. ข้ามาเยือน...

ฉากนี้เป็นฉากที่ดิฉันงงสุดติ่งแล้วค่ะ ครอบครัวน้องญาญ่าชวนมาริโอ้และแต้วมาทานข้าวที่บ้านเพื่อแสดงความยินดีที่ทั้งคู่ได้แต่งงานกัน

สิ่งที่น่างงอันดับแรก...ปลายโอบิน้องญาญ่าที่ยาวผิดวิสัยญี่ปุ่นทั่วไปมาก หรือนี่คือแฟชั่นใหม่? ดิฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ไม่เคยเห็นโอบิแบบนี้ตอนอยู่ญี่ปุ่น แต่นี่เป็นประเด็นที่ชัดเกินไป ดิฉันขอโรคจิตกว่านั้นนิดหนึ่งนะคะ

1. ญาญ่าเป็นคุณหนูของบ้าน แต่นางต้องไปเข้าครัวทำอาหารเอง 

2. โอเค นางอาจอยากโชว์ฝีมือ แต่ถ้านางจะทำจริงๆ นางควรทำเสร็จตั้งแต่ก่อนแขกมาแล้ว พอแขกมา ก็ยกไปเสิร์ฟตั้งโต๊ะทานได้ทันที หรือพวกน้ำแกง ทำหลังสุดตอนแขกมาแล้วก็ได้ แต่การเรียงผักดองใส่จานน้อยนี่...เธอควรทำเตรียมไว้เลยแต่แรกนะจ๊ะ ไม่ใช่มาทำทีหลัง

3. นางควรเปลี่ยนชุด ไม่ใช่ใส่ชุดกิโมโนสวยๆ มาทำอาหาร

4. ข้อต่อไปนี้น่าแปลกใจสุด แต้วไปในฐานะแขกแท้ๆ แต่กลับต้องไปช่วยงานในครัว โอเค แต้วเป็นนักศึกษาไทยน้ำใจงาม คงเสนอตัวช่วย อันนี้ไม่แปลก แต่คนที่แปลกคือญาญ่า หากเป็นคนญี่ปุ่น เขาต้องปฏิเสธไม่ให้แขกเข้ามาในครัวเป็นอันขาด พื้นที่ในครัว ถือเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของคนญี่ปุ่น เขาจะไม่ให้แขกมาเดิน มาช่วย หรือยุ่งวุ่นวายในครัวเป็นอันขาด แค่คุณจะเดินไปเปิดตู้เย็นเขาเพื่อหยิบน้ำมาเติมเอง เขายังไม่ยอมเลย เขาจะไม่ยอมให้แขกทำอะไรทั้งสิ้น คุณนั่งเฉยๆ กินกับดื่มก็พอแล้ว ดิฉันเลยสุดแสนที่จะงงว่า ทำไมน้องญาญ่า รวมถึงครอบครัวน้อง ถึงยอมให้แต้วเข้าไปเพ่นพ่านในครัวได้ขนาดนั้น

5. และที่ดิฉันเหวอยิ่งขึ้นไปอีกค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า น้องญาญ่าทำซุปมิโสะได้รสชาติแย่มาก แต่น้องแต้วก็ออกรับหน้าแทนว่า ดิฉันทำเองค่ะ ทำผิดสูตร ขอไปแก้มือนะคะ ... ช่างเป็นนางเอกละครไทยจริงๆ.... ว่าแล้ว นางก็ขอตัวแล้วเดินหายไปในห้องครัว ปล่อยให้คนอื่นทานข้าวต่อไป... เฮ้ย...เธอเป็นแขกนะเว้ย ทำไมต้องทำขนาดนั้น ต่อให้เป็นในประเทศไทย ฉากนี้ก็น่าพิศวงไหมคะ สองตระกูลก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นซักหน่อย

โอ-คุ-ซัง ... ถ้าออกเสียงเร็วๆจะอ่านว่า “อ๊กซัง” เป็นคำที่เราจะใช้เรียกภรรยาของคู่สนทนาค่ะ คนญี่ปุ่นจะไม่เรียกภรรยาตัวเองว่า “อ๊กซัง” เขาจะเรียกภรรยาตัวเองต่อหน้าคนอื่นว่า “โยเหมะ （嫁）”  หรือ “ซึหมะ （妻）” แทน ประเด็นนี้ หลายๆคนคงทราบดีอยู่แล้วใช่ไหมคะ

แต่ที่ดิฉันแปลกใจคือ ถ้าคิดเสียว่า มาริโอ้เป็นเจ้าพ่อ น้องแต้วเป็นภรรยาของนายใหญ่ เป็นนายหญิงของบ้าน ลูกน้องควรจะเรียกภรรยาเจ้าพ่อด้วยคำที่ให้เกียรติยิ่งยิ่งไปกว่านี้ ซึ่งคำที่เหมาะสมที่สุดในบริบทนี้ คือ คำว่า “อ๊ก-ซามะ” ค่ะ เปลี่ยนจาก “ซัง” เป็น “ซามะ” เป็นการยิ่งให้เกียรติขึ้นไปอีก

ก่อนจะเข้าประเด็นเรื่องคำพูด ดิฉันขออนุญาติจิกกัดเล็กน้อย น้องแต้วเป็นหญิงไทยไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น แต่ดูจากภาพนี้ นางแต่งหน้าเหมือนคนญี่ปุ่นมาก คือ แต่งหน้าอ่อนๆ กรีดตาบางๆ คิ้วบางๆ ลิปสติกสีชมพูอ่อนนิดๆ ในขณะที่ไอโกะ สาวญี่ปุ่น กลับจัดเต็มมาก จัดเต็มเกินสาวญี่ปุ่นทั่วไป ทั้งบิ๊กอาย ขนตาปลอม แล้วยังลิปสติกสีนางร้ายนั่นอีก ผู้หญิงญี่ปุ่น ขนาดไปงานกลางคืน ยังไม่แต่งหน้าจัดเต็มเท่านางเลย 

เข้าเรื่องนะคะ มีฉากหนึ่งที่นางยืนคุยกับน้องแต้วในห้องน้ำ นางพยายามเหยียดหยามถากถางนางเอก (ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ใช่นิสัยผู้หญิงญี่ปุ่นเช่นเดียวกัน ผู้หญิงญี่ปุ่นถ้าไม่พอใจใคร จะเหน็บแนม ประชดประชันเล็กๆ พองาม) นางบอกว่า “ชื่อไอโกะ แปลว่าลูกสาวอันเป็นที่รักของพระอาทิตย์ คู่ควรกับพระอาทิตย์” 

นางมโน ฯ และตีความไปไกลมาก ถ้าเป็นเบสบอล นางคงตีโฮมรันไปแล้ว คำว่า “ไอโกะ” (愛子) แปลว่า ลูกรัก ลูกซึ่งเป็นที่รัก แค่นั้นเอง ไม่มีพายุ พระอาทิตย์ อิทธิฤทธิ์ ไอโกะผู้พิชิตบ้าบอคอแตกอะไรทั้งนั้น (ถ้าเกี่ยวข้องกับพระอาทิตย์ ก็ต้องชื่อ “ฮิเดโกะ” นะจ๊า แต่อังศุมาลินจากคู่กรรมครองชื่อนี้ไปแล้ว) ไอโกะสะตอที่สุด สมเป็นนางอิจฉาในละครไทยจริงๆ 

เม้าท์มาเยอะมาก ดิฉันจะบอกว่า จับผิดคน วิจารณ์คน เป็นเรื่องง่ายมาก แต่คนที่ทำ ลงมือทำ เหนื่อยยากจริงๆ ดิฉันก็ยังเห็นใจและชื่นชมทีมงานละคร ที่คงจะทำงานกันอย่างหนักหน่วง ยิ่งถ่ายทำในต่างประเทศ แถมเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนญี่ปุ่นอีก ก็คงยิ่งลำบาก เพราะรายละเอียดมันเยอะมาก เกตุวดีขอจิกกัดพองาม พอขำๆ เพียงเท่านี้ และจะยังตั้งหน้าตั้งตารอชม รอกรี๊ดนักแสดงต่อไปค่ะ