แฉ !! งานนี้เดี๋ยวมีตบนะคะ เดี๋ยวว่าเจ๊ไม่เตือน !!

หน้าหนาวปีนี้หนาวกว่าทุกปี เนื้อแตกลายงาดังเปรี๊ยะๆ อยากจะมีคู่แทนหมอนข้างใบเหี่ยวๆ

ก็หาไม่ได้กับเค้าซักที มองลอดหน้าต่างเห็นชาวบ้านเค้าดู๋ดี๋กันแล้วอิจฉา ตัวเองได้แต่นอนพลิกไปพลิกมาให้เปลี่ยวจิต หลับหูหลับตาไปได้แป๊บๆ เสียงโทรศัพท์มือถือเจ้ากรรมก็ดัง

ไม่มองเบอร์แต่แอบลุ้นว่า ...ซ้าธุ...ขอให้เป็นผู้ชายหล่อๆ ล่ำๆแมนๆ โทรผิดเบอร์...บุพเพอาละวาดจะได้ทำงาน....

คลานลงจากฟูกไปรับ...ปลายสาย..ดั๊น..พันกันอีกแล้ว...คราวนี้เป็นเสียงสองชะนี ชะนีเบอร์แรกชื่อ ป. ชะนีเบอร์ 2 ชื่อ อ.

ป: อะไรกันคะคุณพี่....โทรมาดึกๆดื่นๆ (เสียงง่วงเหงาหาวนอน)

อ: มีเรื่องอยากจะเคลียร์ใจนิดหน่อย ...ไม่ขอชักแม่น้ำละนะ...เธอใช่มั๊ยที่ให้ข่าวว่ามีตบกันในกอง

ป : อุ๊ยต๊าย..อกจะแตก...นี่คิดว่าหนูจะเสียดมเสียดายของเก่าขนาดนั้นเชียวเหรอ (เสียงเยาะเย้ย)
อ: ไม่งั้นนักข่าวจะเอมาข่าวมาจากไหน...(เสียงจิกกัด)

ป: โถๆๆๆ อย่ากินปูนร้อนไส้ติ่งเลยค้า..อีตอนแอบลักแอบได้กันน่ะ...มันไม่น่าอายกว่าเหรอค้า...กะอีแค่ข่าวตบตีมันเสียเกรดตรงไหนไม่ทราบ ?
อ : (ส่งเสียงกรี๊ด)

ป: อีตอนคุณพี่ฉกไส้กรอกของหนูไป หนูก็มีน้ำใจเป็นนักกีฬา ไม่ร้องแรกแหกกระเฌอ ทั้งที่น่าจะออกมาโวย

จะทำไงได้เมื่อของมันไม่รักดี อีตอนนั้นไม่น่าวีนกว่าเหรอ...ถามจริ๊ง.(ร่ายเป็นชุด) งานนี้ขอบอกว่านักข่าวอาจจะมั่วนิ่มก็ได้ค่ะ รุ่นนี้ถ้ามีตบคงติดเน็ทไปนานแล้ว

อ: (กรี๊ด)

ปลายสาย....ตู๊ดๆๆๆๆๆๆ