เปิดโปง! ซุปตาร์ตกอับ ฉายานางร้ายโกอินเตอร์

ผ่าง...ผ่าง เจ้าข้าเอ๊ย! วันนี้กระผม  มีเรื่องจะมาป่าวประกาศให้รับทราบกันบัดเดี๋ยวนี้ เรื่องมีอยู่ว่า...มีชะนีดีกรีเป็นถึงนางเอกทำเรื่องน่าสมเพช หรือจะเรียกว่าน่าทุเรศก็ไม่ผิด! อะๆ อยากรู้แล้วชิมิว่าเป็นใคร...ถ้าอยากรู้ ตามมาโล้ด...มาสิ มาเร็วๆ!

    ชะนีนางนี้มีดีกรีเป็นถึงนางเอกจอแก้ว และจอเงิน..สมัยเข้าวงการใหม่ๆ ไปทาง ไหนไม่มีใครรู้จัก หมาแมวเห็นยังวิ่งหนีเตลิดเปิดเปิง ขนหลุดร่วงกระจายด้วยความตกใจ นึกว่า... ซอมบี้กลับชาติเกิด 55+
    
แต่นางโชคดีที่มีผู้ใหญ่ให้ความเอ็นดูเลยช่วยสงเคราะห์พาไปหาผู้กำกับฝากฝังให้ได้งานในวงการ ทั้งๆ ที่หน้าตาก็ดาดๆ หาได้ตามตลาด 100 ปี แต่ด้วยความทะเยอทะยานในสมองหาใครเทียบไม่ได้  ถามอะไรตอบได้ เพราะมีวิญญานอับดุลเข้าสิง หุหุ
    
ผู้กำกับสั่งอะไรได้หมด แหวกบนแหวกล่างองศาไหน? จัดเต็มยิ่งกว่า...*357 ทีวีพูลบุฟเฟ่ต์ (ฮ่า...ฮ่า ขายของให้บริษัทซะหน่อย) แหมๆ เล่นเอา เสียวไปทั้งกองถ่าย ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ผลแห่งการแหกแข้งแหกขาวันนั้นทำให้นางแจ้งเกิดดังเป็นน้ำแตก วุ้ย!พลุแตก (คิดอะไรแบบนั้นเนี่ย? บ้ารึปล่าว)
    
เมื่อเงินเริ่มมาผ้าที่ติดตัวนางอยู่ก็ยังติดตัวอยู่ เอาละเหวย! ชั่วโมงนี้ช้านไม่ใช่อีข้าวนอกนาเหมือนที่คนปากเสียเคยเม้าท์อีกแล้ว “ข้าคือผู้ยิ่งใหญ่... อะจึ้ย! ไม่ใช่? ข้าคือนางเอกดังแล้วโว้ย!”
    
ตื่นเช้ามองกระจกในห้องนอนโกโรโกโส...ที่ใช้ ซุกหัวนอนกับปั๋วหน้าเหียก แล้วตะโกนใส่กระจกว่า ลาทีอีหน้าบ้านนอก! แล้วก็ไปโมดิฟายด์หน้าใหม่ให้ ดูไฉไลกว่าเดิม คนอื่นแค่เติมโน่นนิดใส่นี่หน่อยก็ ขี้คร้านจะสวยเช้ง...ส่วนยัยคนนี้เกินเยียวยา หมอไสยศาสตร์ยังช่วยไม่ไหว เอ้ย! หมอศัลยกรรมยังเดี้ยง แว่วว่าถึงขึ้นต้องลาพักร้อนยาว

แต่ขึ้นชื่อว่าศัลยกรรมมันก็ช่วยให้คนสวยขึ้น สาวขึ้น คนทั่วโลกพอรับได้เรื่องความสวยงามด้วยมีดหมอ แต่ที่รับไม่ได้คือ นิสัยแอนด์สันดาน... ประเภทวัวลืมตีน ทันทีที่เข้าวงการเต็มๆ ตรีน...นางสะบัดบ๊อบใส่คนที่เคยจูงจมูกบานๆ เข้าวงการ ทำเหมือนไม่รู้จัก ทุกอย่างสำหรับเราจบกัน บาย!
    
แล้วนางก็เชิดหน้าชูคอเป็นตะกวดได้ทอง เอ๊ย! กิ้งก่าได้ทองอยู่พักใหญ่...แต่อย่างว่าคนเราวาสนามี แค่หางอึ่ง ริจะเทียบรัศมีดาวค้างฟ้า เลยโดนเฉดหัวออกมาประนึงหมาแมวจรจัด
    
แต่ต้องชมความอดทน นางชนะเลิศ หน้าด้าน ไม่เป็นสองรองใคร..ว่าแล้วก็คลานเข้าไปหาผู้กำกับหน้าภาชนะหุงต้ม...ของานทำ เมื่อมีงานความลืม ตัวไม่เห็นหัวหงอกหัวดำก็มาสิงร่าง...บวกกับได้บ่าง ช่างยุให้ไปรบรากับบิ๊กบอสส์ค่ายดัง..นางจัดโปร-โมชั่นด้วยการเอาหนังหน้าดำๆ ไปท้าชน...แต่สิ่งที่ได้คืนมาคือการบาดเจ็บสาหัสแทบทุพพลภาพ..
คนที่เคยเชียร์เหยงๆ อยู่ข้างๆ หนีหายเข้ากลีบ เมฆ...ปล่อยให้นางยืนร้องไห้แข่งกับสายฝนในคืนหมาเหงาอยู่คนเดียว บทเรียนครั้งนี้ทำให้นางต้องเจียดค่าแหกแข้งแหกขาหนีไปชุบตัวที่ประเทศเพื่อน บ้าน โดยการแหกปากว่าไปเรียนต่อ แต่ลึกๆ แล้วไปเดินแบกถาดเสิร์ฟอาหาร วันไหนดวงซวยเจอคนรู้จักก็แกล้งทำเป็นไม่รู้จัก...พูดไทยด้วยก็ “I DON’T KNOW” เวรจริงๆ

นางใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นพักใหญ่...แค่เสิร์ฟอาหารอย่างเดียวคงจะรวยช้า...ไหนอีพ่ออีแม่ที่รออยู่บ้านนอกก็ต้องกินต้องใช้...นางก็หางานอดิเรกที่เบากาย สบายตัวทำเบาะๆ โชคเข้าข้างได้ไปเจอคนกระเป๋าตุง โปร์ไฟล์เยี่ยม นางเลยเอนกายไปซบให้พอหายหนาว แต่นางอยากได้โปรฯ ยาวเลยจัดหนักทุกช้อยส์ เล่นเอานายทุนเงินหนาติดหนึบอยู่พักใหญ่ๆ
    นางเอก : “ไปเรียนภาษาคะ”
    “จะไม่กลับหลังถ้ายังไม่ได้ดี...” เป็นเพลงฮิตติดหูดำๆ ตัวด่างๆ นางหอบเงินที่ได้จากการแบกถาด มาร่วมลงทุนกับเพื่อน แต่จิ๊กจกตุ๊กแกบอกว่า “ปั๋ว”
    ความแสบที่ติดตัวมาตั้งแต่กระเด็นออกจากมดลูก...นั่นหรือก็หาได้ลดลงไม่ นางลงทุนทำธุรกิจ กับผู้ใหญ่ในวงการ (ที่ตอนหลังดวงเริ่มตก) ความเห็นแก่ตัว ประเภท “เอาดีเข้าตัว โยนความชั่วให้คนอื่น” ยังคงอยู่ตามเสต็ป
    คนไม่รู้จักบุญคุณไม่มีใครเจริญ วันหนึ่งก็ต้อง เซโรงังเข้าไปของานคนเคยๆ เมื่อเด็กขอโอกาสก็ยินดี แต่ก็มีกฎเหล็กว่า..“อย่ามาสร้างความวุ่นวายให้กับเพื่อนร่วมงาน”
    เมื่อหลังชนฝาหน้าชนกำแพงวัดซะขนาดนี้  กินน้ำประปาแทนข้าวมันไม่อุ่นท้อง...ขืนเรื่องมาก ปากดี คงต้องเอาหน้าดาดๆ ไปขายของเก่าให้คนคราวพ่อเข้าสักวัน!     
    
นี่คือบทเรียนราคาแพงของคนเนรคุณ เปลี่ยน ตัวเองเพื่อคนอื่นบ้างก็ดี เพราะวันพรุ่งนี้อาจจะไม่มี สำหรับคุณ! หรือว่า...สำหรับคุณสวรรค์ไม่มี

ขอบคุณข่าวจาก