ดาราสาวแอ๊บ กับ นายสำส่อน

ถึงแม้ “ดารา” จะถูกเทิดทูนสูงส่ง แต่อย่าลืมว่า “ดารา” ก็คือ “คนธรรมดา” ที่ยัง กิน ขี้ ปี้ นอนเหมือนอย่างเราๆ นี่แหละไม่ใช่ตัดขาดตัณหาราคะจนบริสุทธิ์สูงส่ง

ถ้าอย่างนั้นก็คงเป็นเทวดานางฟ้าอยู่บนสวรรค์ชั้นเจ็ดโน่นแล้วล่ะค่ะ อย่างเรื่องที่ “เจ๊เขียว” จะมาแฉวันนี้ เป็นดาราที่มี “ของดี” ให้เลือกกินมากมาย แต่กลับไม่ชอบชอบบริโภค “ของเน่า”!! หนุ่ม ต. จับพลัดจับผลูได้ขึ้นเป็น “พระเอก” แบบฟลุคๆ พอดีช่วงนั้นสถานีขาดแคลน “พระเอก” หาใครไม่ได้ก็ไปคว้า “ตัวสำรอง” ขึ้นมาปั้น แรกๆเล่นได้เป็นธรรมชาติมาก อย่างกะ ก้อนหิน ต้นไม้ ค่ายละครส่ายหน้าระอาใจไม่อยากร่วมงานด้วย ยิ่งหน้าตาด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง ตอนที่ยังไม่ “โม” โอ้โห เหมือน “ตูดเป็นสิว” หน้าตาขรุขระ ต้องพอกแป้งหนาเตอะอุดหลุมอุกกาบาต

ดวงเฮงได้อัพขึ้นเป็นพระเอก แต่สันดานไม่ได้อัพตาม เหมือนเคยปั่นแต่สามล้อ พอให้มาขับรถโรลส์รอยซ์ก็ด่าทอว่ารถเฮงซวย ไม่มีเท้าปั่น ระดับ “พระเอก” มันต้องมีมาตรฐานของ “พระเอก” ไม่ใช่ให้ทำตัวสูง “หัวสูง” แต่หมายถึง ต้องยกระดับความคิดและความประพฤติ ต. มันก็พยายามยกระดับตัวเอง ด้วยการจีบ ณ. ดาราระดับ “นางเอก” มาเป็นแฟน แต่อยู่กันไปอยู่กันมา จากช้างเท้าหน้ากลายเป็นเช้าเท้าหลัง และหลังๆจากเท้าหลังกลายเป็นหางไปโน่น เพราะ ต. นับวันยิ่งไม่เอาถ่าน งานการก็ไม่รับผิดชอบ ณ. ต้องคอยเคี่ยวเข็ญ จนนึกว่าเป็น “ลูก” ไม่ใช่ “ผัว” แค่เรื่องขาดความรับผิดชอบถึงแม้จะเอือมระอา แต่ว่าก็ยังทนได้ แต่ที่ทำให้ทนหมดก็คือเรื่องความ “สำส่อน” นี่แหละ เผลอไม่ได้ ต. เอาไม่เลือก แล้วไม่เลือกจริงๆ หลอกล่อเอา “ตัวประกอบ” ในละครไปนอนเป็นประจำ ยังไม่หนำใจ ย่องเข้าไปใช้บริการ “คุณหมอ” “คุณหมอ” หรือ “นวลนางในอ่างน้ำ” เจ้าประจำของ ต. ก็อยู่แถวรัชดาฯ เป็นที่ขึ้นชื่อลือชาของนักเที่ยวผู้ชายทั้งหลายว่า “เด็ด” จนสุดท้าย ณ. จับได้ไล่ทัน เลยหันหลังเดินจากไปไม่กลับ แม้ ต. จะพยายามง้อเท่าไหร่ก็ไม่เอา เพราะรู้สันดานดีว่าไม่มีทางกลับตัวได้แน่นอน ซึ่งก็จริงตามที่ ณ. ว่า เพราะปากก็ว่าจะพิสูจน์ตัวให้เห็น แต่ความเป็นจริงกลับตรงกันข้าม เพราะพอไม่โดนคุมประพฤติ ต. ก็เหมือน “ผีนรกแตก” ทำทุกอย่างเพื่อสนองตัณหา สุรา นารี ไม่มียั้ง

   ทั้งลากสาวตัวประกอบในกองถ่ายไปกกกอด บางทีโชคดีก็ได้ “ดาราไวไฟ” ไปกระหน่ำ พอแก้เซี้ยนไปวันๆ จนมาเล่นละครเรื่องใหม่ได้พบดาราสาว “น.” น. อยู่วงการบันเทิงมามีแฟนไม่มาก พอ ต. เดินหน้าจีบเลยใจสั่นหวั่นไหวในเวลาอันรวดเร็ว แรกๆ ต. ก็ยังบ้าเห่อ “ของเล่นใหม่” พร่ำพรอดบอกรักเช้าเย็น ตกดึกก็ยิ่งคึกหลอกพ่อแม่สาวเอาไปบำเรอกามตัวเอง วันนึงเป็น “ของใหม่” แต่เมื่อใช้ไปนานก็กลายเป็น “ของเก่า” ได้ บางกรณีแม้ไม่ได้ใช้นาน แต่ว่าใช้ทุกวันๆ ละหลายที จากของดีของใหม่ก็กลายเป็นของเก่าได้ในเวลาไม่นาน กรณีของ น. ก็เช่นกัน โดน ต. ใช้งานหนักทำรักบ่อย ก็เลยค่อยๆกลายเป็นของเก่า และเบื่อในเวลาอันรวดเร็ว อีกอย่างที่ทำให้ ต. เบื่อเร็ว เพราะ น. ลีลาไม่เร้าใจ! ต. เคยกินแต่พวก “สาวรสจัด” เมื่อมาเจอกับ “สาวรสจืด” เลยชืดชาไม่น่าติดใจ กินได้ไม่เท่าไหร่ก็เบื่อ คิดถึงแต่รสจัดที่คุ้นลิ้น ถ้าจะบอกว่า น. จืดสนิทก็ไม่เชิง เพียงแต่เธอชอบแอ๊บติดเป็นนิสัย เพราะกลัวผู้ชายดูออกว่า “ไม่ไร้เดียงสา” พอแอ๊บก็เลยไม่กล้าแสดงความเจนสังเวียนรัก ขึ้นเตียงก็เอาแต่นอนนิ่งรอเป็นฝ่ายรับ ไม่คิดจะพลิกกลับขึ้นมาเป็นฝ่ายรุกบ้าง ก็ไม่ต่างอะไรกับนอนกับตุ๊กตายางดีๆ นี่เอง! ทุกสิ่งบนโลกนี้มันไม่มีอะไรดีพร้อมไปซะทุกอย่าง “อาหารดี” มีประโยชน์กับร่างกาย แต่กินแล้วไม่อร่อย

มันก็เหมือนผู้หญิงดี เอาดีไม่มีโรคา แต่ว่าไร้ลีลาเร่าร้อน แรกๆ ต. ก็หาทางออกชั่วคราว ด้วยการแอบกำเงินไปตรวจภายใน “คุณหมอ” อีกครั้ง ปล่อยให้ น. เป็น “สายบัวรอเก้อ” ไปสิ วันแล้ววันเล่าๆ เฝ้าแต่รอ สุดท้าย น. ก็ได้คิดว่า นี่ขนาดคบกันได้ไม่เท่าไหร่ มันยัง “เชี้ย” ขนาดนี้ แล้วยิ่งถ้าทนคบต่อไปนานกว่านี้ มันจะ “เชี้ย” ขนาดไหน พอคิดได้ น. ก็เลยตัดสินใจบ๊ายบายตัวใครตัวมัน เรื่องนี้ดูเหมือนจบ แต่ “เจ๊เขียว” ว่าอย่าเพิ่งนอนใจ ขอให้ น. ไป “ตรวจเลือด” ก่อน ถึงเราไม่สำส่อน แต่เมื่อเคยนอนกับ “ผู้ชายสำส่อน” ก็ไม่ควรนอนใจ ถ้าไม่พบอะไรก็โชคดีไป แต่ถ้าโชคร้าย “จ๊ะเอ๋” ขึ้นมา อนาคตก็หมดสิ้นกัน!!